توضیحات

گنه گنه چیست؟

پودر گنه گنه از پوست درختی به همین نام تهیه میشود.

گنه گنه تیره ای از گیاهان گلدار در خانواده Rubiaceae است که حداقل 23 گونه درخت و بوته دارد.

همه بومی جنگل های گرمسیری آند در اکثرا غرب آمریکای جنوبی هستند.

گزارش شده است که چند گونه در آمریکای مرکزی ، جامائیکا ، پلی نزی فرانسه ،

سولاوسی ، سنت هلنا در اقیانوس اطلس جنوبی و سائو تومه و پرنسیپ

در سواحل گرمسیری آفریقا بصورت طبیعی مشاهده شده اند.

و گونه های دیگر در هند و جاوه کشت شده اند . که تبدیل به دورگه هندی جاوی شده اند.

سینچونا یا همان قوم کچوا ی پرو  از نظر تاریخی به دلیل ارزش دارویی بدنبال آن بوده است ،

زیرا پوست چندین گونه باعث تولید کینین و آلکالوئیدهای دیگر می شود

که تنها درمان موثر علیه مالاریا در اوج استعمار اروپا بود ،

که این امر از اهمیت اقتصادی و سیاسی زیادی برخوردار بود.

سنتز مصنوعی کینین در سال 1944 در آزمایشگاه  ،و نیز  افزایش اشکال مقاوم در برابر مالاریا و

ظهور روش های درمانی جایگزین ،

سرانجام به علاقه اقتصادی در مقیاس وسیع برای کشت گنه گنه را  خاتمه داد.

آلکالوئیدهای Cinchona نوید خوبی در درمان مالاریای فالسیپاروم دارند که

مقاومت در برابر داروهای مصنوعی را تکامل داده است.

گیاهان Cinchona یا گنه گنه  همچنان به خاطر میراث تاریخی خود مورد احترام هستند.

درخت ملی پرو در تیره Cinchona است.

ریشه و نامگذاری

کارل لینائوس در سال 1742 گنه گنه  به انگلیسی *کین کونا* را نامگذاری کرد ،

بر اساس این ادعا که این گیاه همسر کنت چینچون ، نایب السلطنه اسپانیایی در لیما را

در دهه 1630 شفا داده است ،

هرچند در مورد صحت این ماجرا اختلاف نظر وجود دارد.

Linnaeus از هجی ایتالیایی Cinchona استفاده کرد ،

اما نام Chinchón (در اسپانیایی [tʃinˈtʃon] تلفظ می شود) منجر به این شد

که Clements Markham و

دیگران اصلاحیه هجی را به Chinchona پیشنهاد دهند ،

و برخی تلفظ / tʃɪnˈtʃoʊnə / را برای نام مشترک گیاه ترجیح می دهند.

استفاده از طب سنتی از آمریکای جنوبی معروف به پوست ژسوئیت و

پودر ژسوئیت در سینچونا ردیابی شده است.

گیاه شناسی گنه گنه

گیاهان Cinchona از خانواده Rubiaceae هستند و درختچه های بزرگ یا درختان کوچک با شاخ و

برگهای همیشه سبز هستند و از 5 تا 15 متر (16 تا 49 فوت) قد رشد می کنند.

برگها مخالف ، گرد تا لاله ای و به طول 10-40 سانتی متر است. گلها سفید ، صورتی یا قرمز هستند

و در خوشه های انتهایی تولید می شوند.

میوه یک کپسول کوچک است که حاوی دانه های بی شماری است.

یکی از ویژگی های اصلی جنس این است که گلها دارای لوب های تاج تاج دار هستند.

در آمریکای جنوبی ، جمعیت های طبیعی گونه های Cinchona از نظر جغرافیایی

توزیع متمایزی دارند.

در طول قرن نوزدهم ، معرفی چندین گونه برای کشت در همان مناطق هند و جاوا ،

به ترتیب توسط شرکت انگلیسی شرقی و هلندی ، منجر به تشکیل هیبریدها یا همان دورگه ها  شد.

کارل لینوس گنه گنه را بر اساس گونه Cinchona officinalis توصیف کرد که

فقط در یک منطقه کوچک از اکوادور یافت می شود و از نظر دارویی اهمیت کمی دارد.

تقریباً 300 گونه بعداً در گنه گنه توصیف و نامگذاری شد ،

اما با اصلاحیه گونه در سال 1998 فقط 23 گونه مجزا شناسایی شد.

 

منابع اولیه استفاده دارویی از گنه گنه

خواص تب دار پوست درختانی که اکنون در تیره Cinchona گنه گنه شناخته می شود

توسط بسیاری از فرهنگ های آمریکای جنوبی قبل از تماس با اروپا مورد استفاده قرار گرفته بود .

اما مالاریا یک بیماری در دنیای قدیم است که فقط پس از سال 1492 توسط اروپاییان به قاره آمریکا وارد شد.

ریشه ها و ادعاهای استفاده از پودرهای تب بر یا پودر گنه گنه در ایران و سپس ورود

آن از ایراب به  اروپا .به ویژه آنهایی که علیه مالاریا استفاده می شود ،

حتی در قرن هفدهم نیز مورد اختلاف بود.

یسوعیان نقشی اساسی در انتقال داروهای درمانی از دنیای جدید داشتند.

داستان سنتی که ارتباط سینچونا با درمان مالاریا را نشان می دهد

اولین بار توسط پزشک ایتالیایی سباستینو بادو در سال 1663 ضبط شد.

این داستان از همسر لوئیس جیرونیمو د کابررا ، چهارمین کنت چینچون و نایب السلطنه پرو است

که در لیما به دلیل تب سوم دچار بیماری شد.

یک فرماندار اسپانیایی یک داروی سنتی را توصیه کرد ،

که نتیجه آن معالجه ای سریع و معجزه آسا بود.

ظاهراً كنتس مقدار زیادی پوست را سفارش داد و آن را به اروپا برد.

بدو ادعا كرد كه این اطلاعات را از یك ایتالیایی به نام آنتونیوس بولوس كه

تاجر در پرو بود دریافت كرده است.

کلمنتس مارکهام ، کنتس را به عنوان آنا د اوزوریو معرفی کرد ،

اما نشان داده شد که این موضوع توسط هاگیس نادرست است.

آنا دو اوسوریو در اوت 1621 با کنت چینچون ازدواج کرد و در سال 1625 درگذشت ،

چند سال قبل از آنکه کنت به عنوان نایب السلطنه پرو در سال 1628 منصوب شود.

این همسر دوم وی بود ،

فرانسیسکا هنریکس د ریبرا ، که وی را به پرو همراهی کرد.

هاگیس بیشتر دفترچه یادداشت های کنت را بررسی کرد و هیچ اشاره ای

به کنتس مبتلا به تب نکرد ،

اگرچه خود کنت حملات مالاریایی زیادی داشت.

به دلیل این اختلافات و اختلافات متعدد دیگر ، داستان Bado به طور کلی

به عنوان یک افسانه  رد شده است.

منابع تاریخی

پوست کینوا توسط Fray Antonio de La Calancha در سال 1638 ذکر شد

که از درختی در لوجا (Loxa) می آید. وی خاطرنشان کرد که پودر پوست

با وزن حدود دو سکه در آب ریخته و برای درمان تب و “گر گرفتگی ” نوشیده می شود.

پدر یسوعی ، برنابه كوبو (1582–1657) نیز در سال 1653 گنه گنه را  “درخت تب” نوشت.

این افسانه توسط ماركام در ادبیات انگلیسی رواج یافت ،

و در 1874 وی همچنین “تقاضا برای املای صحیح تیره Chinchona” را منتشر كرد.

پزشک و گیاه شناس اسپانیایی نیکولاس موناردس درباره پودر پوست جهان جدید

که در اسپانیا در سال 1574 استفاده شد ،

نوشت و پزشک دیگری به نام خوان فراگوسو در مورد پودر پوست یک درخت ناشناخته

در سال 1600 که برای درمان بیماری های مختلف استفاده می شد ، نوشت.

هر دو منبع را درختانی می دانند که میوه نمی دهند و برگهای آنها به شکل قلب است.

گفته شده است كه آنها به گونه های Cinchona همان گنه گنه  اشاره داشته اند.

با گذشت زمان ، پوست میروکسیلون ممکن است با پوست شبیه ظاهری که

امروزه با نام Cinchona می شناسیم تقلبی شده باشد.

به تدریجاین پودر تازه کشف شده پودر گنه گنه  به اصلی ترین محصولی تبدیل شد

که اصلی ترین ماده درمانی مورد استفاده در درمان مالاریا بود.

 

 

 

 

شناسایی علمی پودر گنه گنه

مطالعه Cortex peruvianus توسط آنتونی ون لیوانهوک ، 1706

سرانجام “درخت تب” توسط ستاره شناس چارلز ماری د لا کاندامین ،

که در تلاش برای اندازه گیری قوس نصف النهار از کویتو در سال 1735 بازدید کرد ،

با دقت توصیف شد.

گونه ای که وی توصیف کرد ، Cinchona officinalis ، با این حال ،

ارزش درمانی کمی داشت.

اولین گیاهان زنده دیده شده در اروپا گیاهان C. calisaya بودند

که در Jardin des Plantes از دانه های جمع آوری شده توسط

هیو آلگرنون ودل از بولیوی در سال 1846 رشد کردند.

خوزه سلستینو موتیس ، پزشک نایب السلطنه نوئا گرانادا ، پدرو مسیا د لا سردا ،

از سال 1760 اطلاعات مربوط به سینما را در کلمبیا جمع آوری کرد و

نسخه ای خطی به نام ال آرکانو دلا کوینا (1793) را با تصاویر نوشت.

وی یک پیشنهاد اسپانیایی را برای جستجوی گیاهان با ارزش تجاری پیشنهاد داد

که در سال 1783 تصویب شد و پس از مرگ وی در سال 1808 توسط

برادرزاده اش سینفروسو موتیس ادامه یافت.

با افزایش تقاضا برای پوست ، درختان و جنگل ها از بین می روند.

پرو و ​​کشورهای اطراف برای حفظ انحصار خود در پوست گیاه گنه گنه ،

از اوایل قرن نوزدهم صادرات بذر و نهال کنچونا را غیرقانونی اعلام کردند.

روغن گنه گنه

کشت و پرورش گنه گنه

قدرت های استعماری اروپا سرانجام به فکر پرورش گنه گنه  در سایر مناطق استوایی افتادند.

مأموریت فرانسه در سال 1743 ، که de la Condamine عضو آن بود ،

وقتی موجی آنها را از کشتی خود خارج کرد ، گیاهان گیاهان خود را از دست داد.

هلندی ها Justus Hasskarl را به زمین فرستادند كه گیاهانی را از سال 1854 در جاوا پرورش داد.

كاوشگر انگلیسی Clements Markham برای جمع آوری گیاهانی كه در سال 1860 در

سریلانكا و نیلگیریس جنوب هند معرفی شده بودند ، رفت.

گونه های اصلی معرفی شده Cinchona succirubra یا پوست قرمز (اکنون C. pubescens) بود

زیرا شیره اش در اثر تماس با هوا قرمز شد و Cinchona calisaya.

آلکالوئیدهای کینین و سینچونین توسط پیر ژوزف پلتیه و

جوزف بی نایما کاونتو در سال 1820 استخراج شد.

بعداً دو آلکالوئید کلیدی دیگر ، کوینیدین و سینکونیدین شناسایی شدند و

برای بررسی محتویات این اجزا در سنجش ها ، به یک روال تبدیل شد.

بازده کینین در درختان زیر کشت کم بود و مدتی طول کشید تا

روشهای پایدار برای استخراج پوست تهیه شود.

پودر گنه گنه

طب سنتی

پوست گنه گنه  را می توان به روش های مختلفی برداشت کرد.

یک روش برای قطع درخت بود اما این روش باعث از بین رفتن درخت و نابودی آن میشود،

بنابراین نوارهای کوچکی بریده شد و از روشهای مختلفی مانند “خزه زدن” ،

استفاده از خزه در مناطق بریده شده ، برای بهبود یافتن درخت استفاده شد.

رویکردهای دیگر شامل تکه تکه کردن و خرد کردن شاخه های جانبی بود

که سپس پوست آن گرفته شد.

پوست جدا شده را  خشک کرده و آنرا  برای مصارف دارویی پودر می کردند.

پوست حاوی آلکالوئیدها از جمله کینین و کینیدین است.

سینچونا تنها منبع عملی کینین از نظر اقتصادی است ،

دارویی که هنوز هم برای درمان مالاریا فالسیپاروم توصیه می شود.

درمانهای تاریخی

در سال 1679 ، ، پسر  پادشاه فرانسه ، لویی چهاردهم  از تب مالاریا رنج می برد.

تالبر. پزشک فرانسوی   پس از یک درمان موفقیت آمیز ،

با  نسخه زیر  3000 سکه طلا   ومستمری مادام العمر از پادشاه پاداش دریافت کرد.

از تالبر خواسته شد که کل قسمت را مخفی نگه دارد.

پس از مرگ تالبور ، پادشاه فرانسوی این فرمول را منتشر كرد:

هفت گرم برگ گل رز ، دو اونس آب لیمو و جوشانده قوی پوست درخت گنه گنه كه

با شراب سرو می شود.

از شراب استفاده می شد زیرا برخی از آلکالوئیدهای پوست درخت سنچونا در آب قابل حل نیستند ،

اما در اتانول موجود در شراب حل می شوند.

حکیمان مسلمان استفاده از سرکه خالص سیب را بجای شراب توصیه نموده اند.

در سال 1681 اوگوا د اینگلاتررا توسط دکتر فرناندو مندس از انگلستان به پرتغال معرفی شد

كه به همین ترتیب “هدیه ای زیبا از (پادشاه پدرو) دریافت كرد

به شرط آنكه راز ترکیب آن را برایش فاش كرده و از مردم دریغ كند.

هومیوپاتی

تولد هومیوپاتی بر اساس آزمایش پوست گنه گنه بود.

بنیانگذار هومیوپاتی ، ساموئل هانمن ، هنگام ترجمه مقاله پزشکی ویلیام کالن ،

متوجه شد که کالن نوشته است که پوست پرو برای درمان تب های متناوب شناخته شده است.

هانمن روزانه مقدار زیادی پوست پرو به جای هومیوپاتی مصرف می کرد.

پس از دو هفته ، او گفت که علائم شبیه مالاریا را احساس می کند.

این ایده “مانند درمان هایی مانند” نقطه شروع نوشتن وی در مورد هومیوپاتی بود.

علائم هانمان توسط محققان ، هم هومیوپات ها و هم افراد بدبین ،

به عنوان شاخصی برای حساسیت بیش از حد وی به کنین نسبت داده شده است.

ترکیبات شیمیایی

در کنار آلکالوئیدها ، بسیاری از پارسهای پودر گنه گنه حاوی اسید سینکوتانیک ،

یک تانن خاص است که با اکسیداسیون به سرعت یک فلبافن تیره رنگ  به نام سینکونیک قرمز ،

اسید سینچونو-فولویک یا قرمز سینچونا تولید می کند.

در سال 1934 ، تلاش برای ارزان و م drugsثر ساختن داروهای مالاریا برای استفاده

در سراسر كشورها منجر به تدوین استانداردی به نام “توتاكینا” شد كه

توسط كمسیون مالاریا در جامعه ملل ارائه شد.

توتاكوينا حداقل به 70٪ آلكالوئيد قابل تبلور نياز داشت

كه حداقل 15٪ آن بايد كينين با بيش از 20٪ آلكالوئيد آمورف باشد.

مطالعات جدید

بررسی اجمالی
سینچونا یک درخت است. مردم از پوست پوست برای ساخت دارو استفاده می کنند.

از Cinchona برای افزایش اشتها استفاده می شود.

ترویج انتشار آب میوه های گوارشی ؛ و درمان نفخ ، سیری و سایر مشکلات معده.

همچنین برای اختلالات عروق خونی از جمله بواسیر ، واریس ،

و گرفتگی عضلات پا استفاده می شود.

برخی از افراد از سینچونا برای حملات خفیف آنفلوانزا ، آنفولانزای خوکی ،

سرماخوردگی ، مالاریا و تب استفاده می کنند.

کاربردهای دیگر برای سرطان ، بیماری های دهان و گلو ،

بزرگ شدن طحال و گرفتگی عضلات است.

از سینچونا در لوسیون های چشم برای بی حس کردن درد ،

از بین بردن میکروب ها و به عنوان قابض استفاده می شود.

عصاره سینچونا همچنین برای بواسیر ، تحریک رشد مو و

کنترل رگ های واریسی روی پوست قرار می گیرد.

چگونه کار می کند؟
پوست سینچونا ترشح آب بزاق و معده (معده) را تحریک می کند.

این ماده حاوی کینین است که یک ماده شیمیایی است

که برای درمان مالاریا استفاده می شود.

موارد استفاده و اثربخشی

شواهد کافی برای ارزیابی اثربخشی برای …

مالاریا پوست سینچونا حاوی کینین و مواد شیمیایی مرتبط است.

در حالی که کینین برای پیشگیری از مالاریا و کنترل علائم آن موثر است ،

افرادی که پوست سینچونا مصرف می کنند در معرض عوارض جانبی خطرناکی قرار می گیرند.

برخی از مواد شیمیایی موجود در سینچونا می توانند قلب را کند کنند ،

باعث یبوست شوند و بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر بگذارند.

متخصصان پزشکی توصیه می کنند که فقط از کینین خالص یا سایر داروهای مناسب

برای پیشگیری یا کنترل مالاریا استفاده شود.

در مقررات دارویی ایالات متحده ،

محصولات حاوی cinchona حاوی برچسب هایی است که می گوید:

“در صورت صدای زنگ در گوش ، ناشنوایی ، بثورات پوستی یا اختلالات بینایی ، استفاده را قطع کنید”.

بواسیر
رگهای واریسی.
سرماخوردگی
گرفتگی عضلات پا.
آنفلوانزا
مالاریا
تب.
سرطان.
بیماری های دهان و گلو.
بزرگی طحال.
گرفتگی عضلات
بی اشتهایی.
ناراحتی های معده مانند نفخ و سیری.

اثرات جانبی

به نظر می رسد پوست پودر گنه گنه در صورت استفاده مناسب برای اکثر افراد بی خطر است.

با این حال ، در مقادیر زیاد ، سینچونا غیر ایمن است و می تواند کشنده باشد.

علائم مصرف بیش از حد شامل صدای زنگ در گوش ، سردرد ، حالت تهوع ،

اسهال و اختلالات بینایی است.

سینچونا همچنین می تواند باعث خونریزی و واکنش های آلرژیک ، از جمله کهیر و تب شود.

بارداری و شیردهی:

• در صورت بارداری یا شیردهی از سینچونا استفاده نکنید.
• برخی شواهد نشان می دهد که cinchona در دوران بارداری استفاده بی خطر است.
• در صورت شیردهی اطلاعات زیادی در مورد ایمنی استفاده از cinchona شناخته نشده است ،
• بنابراین بهتر است از آن اجتناب کنید.

زخم معده یا روده:

اگر زخم دارید از گنه گنه استفاده نکنید. ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد.

جراحی: Cinchona می تواند لخته شدن خون را کند کند ،

بنابراین این نگرانی وجود دارد که ممکن است خطر خونریزی اضافی را در حین و

بعد از جراحی افزایش دهد. حداقل 2 هفته قبل از جرا

کوینیدین امتیاز تعامل:

عمده این ترکیب را مصرف نکنید.

سینچونا حاوی کینیدین است. مصرف کینیدین به همراه سینچونا می تواند

اثرات و عوارض جانبی کینیدین را افزایش میدهد و مشکلات قلبی ایجاد کند.

در صورت مصرف کینیدین سینچونا را مصرف نکنید.

QuinineInteraction Rating:

در صورت استفاده از داروی فوق پودر گنه گنه  را مصرف نکنید.
سینچونا حاوی کینین است. مصرف کینین همراه با سینچونا می تواند اثرات و

عوارض جانبی کینین را افزایش میدهد و مشکلات قلبی ایجاد کند.

در صورت مصرف کینین سینکونا را مصرف نکنید.

 

کاربامازپین (Tegretol) رتبه تعامل:

متوسط ​​با این ترکیب محتاط باشید.

با ارائه دهنده بهداشت خود صحبت کنید.
بدن کاربامازپین را تجزیه می کند تا از شر آن خلاص شود. پودر گنه گنه حاوی کینین است.

کینین می تواند باعث تجزیه سریع کاربامازپین (Tegretol) در بدن شود.

مصرف سینچونا همراه با کاربامازپین (Tegretol) می تواند اثربخشی

کاربامازپین (Tegretol) را کاهش دهد.

 

داروهایی که لخته شدن خون را کند می کنند

(داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت) امتیاز تداخل: متوسط ​​با این ترکیب احتیاط کنید.

با ارائه دهنده بهداشت خود صحبت کنید.

پودر گنه گنه  ممکن است لخته شدن خون را کند کند.

مصرف سینچونا همراه با داروهایی که لخته شدن آنها نیز کند است

ممکن است احتمال کبودی و خونریزی را افزایش دهد.

برخی از داروها که لخته شدن خون را کند می کنند شامل آسپیرین ،

کلوپیدوگرل (پلاویکس) ، دیکلوفناک (ولتارن ، کاتافلام ، دیگران) ،

ایبوپروفن (ادویل ، موترین ، دیگران) ، ناپروکسن (آناپروکس ، ناپروسین ، دیگران) ،

دالتپارین (فراگمین) ، انوکساپارین (لوونوکس) است.

، هپارین ، وارفارین (کومادین) و دیگران.

 

دوز مصرف

دوز مناسب سینچونا به عوامل مختلفی از جمله سن ، سلامتی و

چندین بیماری دیگر بستگی دارد.

در حال حاضر اطلاعات علمی کافی برای تعیین دامنه مناسب دوزها برای پودر گنه گنه وجود ندارد.

به خاطر داشته باشید که محصولات طبیعی همیشه لزوماً بی خطر نیستند و

مقدار مصرف آن می تواند مهم باشد.

حتماً دستورالعملهای مربوط به برچسب محصول را دنبال کنید و قبل از استفاده با داروساز یا

پزشک یا سایر متخصصان بهداشت مشورت کنید.