توضیحات

 سنبل ختایی چیست

سنبل ختایی که معمولاً با نام گلپر باغ ، کرفس وحشی و گلپر نروژی شناخته می شود.

گیاهی دوساله از خانواده Apiaceae است.

که زیرگونه ای از آن به دلیل ساقه ها و ریشه های خوراکی معطر و شیرین کشت می شود.

مانند چندین گونه دیگر در Apiaceae ، ظاهر آن شبیه چندین گونه سمی (Conium ، Heracleum و دیگران) است .

و نباید مصرف شود مگر اینکه با اطمینان کامل سنبل ختایی بودنش  مشخص شده باشد.

پراکندگی جغرافیایی سنبل ختایی

در اولین سال رشد ، فقط برگ رشد می کند ، اما در سال دوم ، ساقه فلوت دار آن می تواند.

به ارتفاع 2.5 متر (کمی بیش از 8 پا) برسد و ریشه آن در تهیه طعم دهنده ها استفاده می شود.

برگهای آن از برگچه های کوچک متعددی تشکیل شده است.

که به سه گروه اصلی تقسیم می شوند. که هر کدام دوباره به سه گروه کوچک تقسیم می شوند.

لبه های برگچه ها دندانه دار یا دندانه دار هستند.

گلهایی که در اواسط تیر شکوفا می شوند ، کوچک و متعدد ، مایل به زرد یا مایل به سبز هستند.

در چترهای بزرگ و کروی شکل قرار می گیرند که میوه های زرد کم رنگ و مستطیلی دارند.

سنبل ختایی فقط در خاک مرطوب ، ترجیحاً در نزدیکی رودخانه ها یا رسوبات آب رشد می کند.

سنبل ختایی در روسیه ، فنلاند ، سوئد ، نروژ ، دانمارک ، گرینلند.

جزایر فارو و ایسلند به طور وحشی رشد می کند ، بیشتر در مناطق شمالی کشورها. در فرانسه کشت می شود.

تاریخچه

از قرن دهم به بعد ، سنبل ختایی به عنوان یک گیاه سبزی و دارویی پرورش داده شد.

و در قرن دوازدهم در اسکاندیناوی به محبوبیت رسید. و به ویژه در فرهنگ سامی استفاده می شود.

این گیاه زمانی در آشپزی سامی به عنوان گیاه مورد استفاده قرار می گرفت.

و به عنوان kvanne شناخته می شد.

از آن برای طعم دادن به لیکورها یا آبخوان ها (مانند Chartreuse ، Bénédictine ، Vermouth و Dubonnet) .

املت و ماهی قزل آلا و به عنوان مربا استفاده می شود.

ساقه های بلند سبز روشن نیز آب نبات شده و به عنوان تزئین غذا استفاده می شود.

سنبل ختایی در بین همخانواده هایش به دلیل بوی معطر فراگیرش.

یک عطر دلپذیر کاملاً متفاوت از رازیانه ، جعفری ، انیسون ، سمبوسه ، و ساقه بی نظیر است.

به ریشه سنبل ختایی ریشه انجلیکا میگویند که  از جمله رایج ترین گیاهان دارویی است.

که در تقطیر جین مورد استفاده قرار می گیرد.

و اغلب در ترکیب با انواع توت های درخت عرعر و گشنیز به عنوان مشخصه معطر اصلی جین استفاده می شود.

آنها همچنین در آبسینت ، آبزیان و تلخ ، علاوه بر مصارف آشپزی مانند مربا و املت استفاده می شوند.

ساقه های توخالی سنبل ختایی ممکن است خورده شوند.

ساقه ها از برگ های خود جدا میشود ، در شربت قند متبلور و به رنگ سبز به عنوان تزئین کیک. یا به عنوان آب نبات رنگ می شوند.

خواص دارویی

این گیاه اشتها را افزایش می دهد.

دارای خواص ضد باکتریایی است.
برای افزایش ادرار و افزایش میل جنسی موثر است.
ریشه های خشک و پودر آن در درمان عفونت های قارچی انگشتان پا موثر است.
امروزه ریشه سنبل ختایی به طور خاص تجویز می شود .

و برای درمان بی اشتهایی ، گرفتگی معده و نفخ استفاده می شود.
برگهای خرد  آن به عنوان مرهم برای تسکین ناراحتی های ریه.

و قفسه سینه و روماتیسم استفاده می شود.
عصاره ریشه سنبل ختایی یک درمان موثر برای خارش است.

و کمپرس آن نیز برای درد نقرس تجویز می شود.
آنتی اکسیدان های موجود در سنبل ختایی از آسیب رادیکال های آزاد به سلول های کبد جلوگیری کرده.

و در نتیجه خطر ابتلا به بیماری های کبدی را کاهش می دهد.

سنبل ختایی به بدن کمک می کند تا با بیماری های شایع مانند سرماخوردگی ،

سینوزیت ، برونشیت ، تب و عفونت های ریه مبارزه کند.
این گیاه از خونریزی در اثر آسیب جلوگیری میکند و کمک میکند تا خون  لخته شود.

علاوه بر این ، به تصفیه خون کمک می کند.
با ترشح آنزیم های گوارشی در معده ، جذب مواد مغذی را در خون بهبود می بخشد.

این امر همچنین به حرکت صحیح غذا در روده ها کمک می کند.

منع مصرف

اگر بیش از حد مصرف شود ، باعث تحریک پوست و ایجاد حساسیت می شود.
اگر اسهال یا مشکلات گوارشی و نفخ دارید ، از آن استفاده نکنید.
در طول شدت جریان قاعدگی از مصرف آن خودداری کنید.
از مصرف گیاه در دوران بارداری و شیردهی خودداری کنید. این گیاه باعث انقباض رحم می شود.
در صورت مصرف داروهای رقیق کننده خون از این گیاه استفاده نکنید.

نحوه استفاده

اسطوخودوس معمولاً به عنوان ریشه خشک استفاده می شود.

مصرف روزانه 4.5 گرم ریشه خشک و 10-20 قطره اسانس مشکلی ایجاد نمی کند.
چای: 20 گرم ریشه خشک آن را در یک لیتر آب بجوشانید.

این چای دارای خواص زیادی از جمله نشاط آور ، تنظیم گر و ضد تشنج و همچنین درمان کم خونی است.
ریشه گیاه به سبزیجات یا سوپ مرغ اضافه می شود یا با لوبیا پخت می شود.