توضیحات
سیاه توسه یا سیه توسه
ترکیبات سیاه توسه در تبریز چیست.عربی: عوسبح اسود، حب الشوم.
گرد پوست ساقه سیاه توسه در تبریز به علت وجود آمودین.
تحت اثر بنزن و آمونیاک مایعی قرمز گیلاسی از خود خارج می کند.
پوست آن گلوکوزیدی محلول در آب به نام فرانگولین . دارد که ۲ نوع است:.
یکی نوع فرانگولین A و دیگری نوع B . که اثر مسهل دارد.
وجود گلوکوفرانگولین نیز در پوست درخت محرز شده است.
امودین غالباً بارامنوز به صورت بلورهای سوزنی محلول در اتانول .
و غیر محلول در آب با اثر مسهلی جز در سیاه توسه در.
گیاهان دیگر گروه، خوشه انگور و روبارب نیز یافت می شود .
جز در این مورد در پوست درخت ۱۰-۸ ٪ اب، ٪۶ مواد معدنی، کمی قند.
، و تانوئیدها مواد دارای آنتراستیک، ۲٪ است .
و بذر خشک آن جز پروتئین، آمیگدالین، روبنین، و تانن دارد.
در نوع گیاه تازه آنتراکینون کم است و در اثر حرارت .
و در زمان خشک شدن آنترونها اکسید شده و میزان آنها در گیاه کم می شود
شکل گیاه
درختچه ای به ارتفاع ۶-۱ متر، دارای شاخه های بدون خاراست.
پوست ساقه آن صاف، تیره،دارای راه سفید قابل تشخیصی، برگها منفرددارد.
، بی کرک، بیضوی، ۳×۳ سانتیمتر، شفاف.
گلها کوچک، سفید مایل به گلی، منفرد یا مجتمع هست.
با قطعات ۵ تایی به تعداد کم، میوه آن سته، به قطر ۸ میلی متر.
و دارای رنگ قرمز که تدریجاً به رنگ سیاه درمی آید.
قسمت مورداستفاده آن پوست ساقه است .سیاه توسه در تبریز
که سطح خارجی این قطعات به رنگ خاکستری قهوه ای .
و سطح داخلی به رنگ قهوه ای دارچینی است.
زمان و فصل برداشت سیه توسه
زمان محصول برداری سیاه توسه در تبریز در ماه های اردیبهشت تا آخر تیر .
و پرورش آن با قلمه زدن شاخه ها و شاید دانه ها ایجاد می شود .
و در زمین مرطوب و سایه دار جدا کردن پوست شاخه ها.
در اردیبهشت تا تیر با ایجاد شکاف هایی .
آنها را به صورت نواری جدا کرده و در مجاورت هوا قرار می دهند.
محل رویش
بومی اروپا بخصوص ویلز انگلستان و سیبری است.
در ایران در شهرهای نور، لاهیجان و نواحی دیگر گیلان .
و بیشتر در جنگلهای ارسباران آذربایجان می روید
سیه توسه از تیره عنابیان است که ۹ دسته است.
دسته سوم آن درختچهای از نواحی مرطوب در تپه ها و دامنه ها است.
در بیشه ها و کنار جویها و زمین های زراعتی و جنگلی می روید .
عوارض احتمالی مصرف سیه توسه
سیاه توسه در تبریز تازه آن استفراغ می دهد.
به خصوص پوست تازه آن ولی پس از خشک شدن ضرر ندارد .
عوارض آن در حیوانات بیشتر در گوساله ها دیده میشود.
به صورت اسهال، قولنج، تب، کم و مرگ پس از چند ساعت به علت ورم روده..
علت مسمومیت ان به خاطر انترون و انترانول و مشتقات انتراکینونها است .
پوست تازه قولنج روده سختی عارض می کند .
در انسداد روده و بیماریهای التهابی آن مصرف آن ممنوع است .
و نیز در یبوست مزمن و اختلال آب و الکترولیت و بچه های زیر ۱۲ سال ممنوع است.
خواص
طبق نظر حکمای جدید سیاه توسه در تبریز خاصیت مسهلی ملایم دارد .
پوست سیه توسه به مقدار کم اثر ملین دارد و به مقدار زیادتر اثر مسهلی دارد.
مصرف ان در رفع یبوستهای مزمن اثر مفید دارد .
و به علت صفرابر بودن یبوستهای اسپاسمودیک را نیز درمان می کند.
در استعمال خارجی به کار بردن جوشانده غلیظ پوست.
به خصوص پوست ریشه آن در درمان جرب کچلی سودای مزمن التیام زخمها به کار میرود .
پوست تازه کمی از آن اثر ملین و حتی مسهلی دارد .
سیه توسه همچنین ترشح صفرا را تحریک می کند.
در مسمومیتدارویی با استفراغ و کم کاری هاضمه .
با تحریک عضلات اندام های هاضمه که محتوی معده و روده را به جلو می برند اثر میکند.
در ترشی زیاد معده، نفخ، سکسکه و یبوست و درمان بواسیر مؤثر است.
در آبسه ها و عفونتهای جلدی و کچلی مؤثر است .
از پوست و برگ آن برای تهیه رنگ زرد و با املاح آهن استفاده می شود.
از میوه نارس آن می توان رنگ سبز تهیه کرد. چوب آن در صنایع چوب کاربرد فراوان دارد.
www.attarstore.ir
صور دارویی سیه توسه
گرد پوست ۳-۱ گرم در روز، جوشانده ا-۲ گرم در ۱۰۰ گرم آب .
و عصاره روان آن با ۶-۲ گرم در یک لیوان آب نیلات خوابیدن مصرف می شود.
فرمول جوشانده ملین: پوست سیاه توسه + ریشه آنژلیک ۳۰ گرم .
+ مریم گلی ۲۰ گرم + گل پنیرک ۲۰ گرم + دانه کتان ۲۵ گرم .
در یک فنجان اب جوشانده صبح و عصر میلی می کنند.
یا در استعمال خارجی ۱۰۰ گرم پوست آن در یک لیتر آب مورد مصرف است .
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.