گیاه سداب:

سداب ، گیاهی علفی بومی قاره اروپاست. از این گیاه که بوی نامطبوعی دارد،

در زمان قدیم برای مقابله با بیماری‌های مسری از جمله طاعون استفاده می‌شد.

این گیاه بیش از 80 ناراحتی را برطرف می‌کند که به بعضی از آن‌ها

در این مطلب اشاره شده است

گیاه شناسی سداب:

سداب گیاهی است علفی و دائمی به ارتفاع تا حدود یک متر. برگ‌ها ضخیم و

گوشت‌دار و بدون دندانه هستند.که در قسمت‌های بالای ساقه به صورت ساده و

در قسمت‌های پایین چند قطعه‌ای می‌باشند.

رنگ برگ و ساقه‌ها سبز مایل به آبی و کدر و رنگ گل‌ها زرد است.

میوه سداب به صورت کروی و متشکل از پنج برچه است که درون آن دانه‌هایی

به رنگ قهوه‌ای وجود دارد.

کلیه قسمت‌های هوایی گیاه بوی نامطبوعی دارد.

پراکندگی جغرافیایی

سداب بومی نواحی جنوب اروپاست، ولی در حال حاضر در مناطقی از مدیترانه،

اروپا و آسیا به وفور پراکنده است و در نواحی شمالی ایران نیز رویش دارد.

تاریخچه گیاه سداب:

در زمان باستان سداب را در موارد زیادی، از جمله مشکلات قاعدگی، کمی

اشتها، اسپاسم، مشکلات گردش خون، مشکلات هضم غذا، تب، پرفشاری

خون، دندان‌درد، ضعف قلب، آرتریت، زخم‌ها و بیماری‌های پوستی استفاده

می‌کرده‌اند.

در کشور عراق آن را برای تلقین و دلگرمی و جرأت، همراه سربازان می‌کردند.

کاربردهای دیگر در علوم خفیه

سداب در قدیم برای دفع چشم بد، رفع حسادت‌ها، شکستن طلسم و

جادو و این‌گونه موارد بوده است.

استفاده مهم دیگری که در قدیم از سداب می‌شد،

برای کاهش و تسکین قوای شهوانی بود.

به خصوص گروه‌های مذهبی برای غلبه بر خواهش‌های نفسانی از این گیاه

در غذاهای خود استفاده می‌کردند.

سداب در طب سنتی ایران به عنوان نیرودهنده و بندآورنده خونریزی به صورت خوراکی و

به عنوان درمان زخم‌ها و مشکلات پوستی به صورت موضعی مورد مصرف بوده است.

مهمترین خواص گیاه سداب

سقط‌کننده، آلرژی‌زا، ضددرد، کاهش‌دهنده میل جنسی، ضدباکتری،

ضدشکنندگی عروق موئینه، ضدبارداری،ضدحساسیت، ضدالتهاب، ضداسپاسم،

آنتی‌اکسیدان، ضدنفخ، ضدسرفه، قی‌آور، معرق، قاعده‌آور،افزایش‌دهنده حافظه،

حشره‌کش، محرک، مقوی معده، کرم‌کش، بندآورنده خون‌ریزی و شل‌کننده عضلات.

ابن سینا در کتابش چنین میگوید

سداب یا فیجن که انواع دارد، بهترین نوع آن کاشتنی است که در همسایگی درخت انجیر است.

طبیعت آن گرم و خشک و دارای خاصیت بادشکن می‌باشد.

با روغن و عسل قاطی کنند، برای زخم‌ها مفید است.

خوردن و یا ضماد آن با عسل برای درد مفاصل سودمند است.

با سرکه در بینی کنند، خون‌دماغ بند آید. آب پشت را می‌خشکاند و قطع می‌کند.

آرزوی جماع را به کلی از بین می‌برد. پیچش و درد روده را علاج است. خاصیت قابض دارد.

با عسل مخلوط کنند، زخم معده را شفا دهد. سداب را در روغن زیتون بجوشانند و بخورند،

داروی کرم است.

با زهرها مقاومت می‌کند. زیاده خوردن آن سم قاتل است.

دیگر خواص این گیاه پرخاصیت

1. با بهبود عملکرد سیستم گوارشی، اشتها را باز می‌کند.

2. قرار دادن برگ‌های تازه آن روی پیشانی، سردرد شدید را تسکین می‌دهد.

3. سرفه و برونشیت حاد را با  کمپرس سرد جوشانده آن روی پوست،

برطرف کنید.

4. درد روماتیسم، تپش قلب، سرگیجه و سردردهای مربوط به یائسگی را بهبود می‌بخشد.

5. نوعی فلاوونوئید به نام روتین در آن، جریان خون مویرگ‌ها را تقویت می‌کند؛

بنابراین مانع بروز واریس می‌شود.

6.کمپرس دم کرده آن روی چشم، خستگی چشم را برطرف می‌کند. قدرت بینایی

را تقویت می‌کند.

7. نفخ معده را رفع می‌کند.

خواص سرکه و سداب

بدون شک در مورد این ترکیب دارویی مبالغه بیش از حد شده است.

این ترکیب برای بهبود استرس های خفیف مناسب است.

در حالی که در برخی سایتها درمانهایی به این ترکیب نسبت میدهند

که بسیار دور از عقل و واقعیت است.